31 marca br. gościliśmy, na zaproszenie Katarzyny Supeł-Zaboklickiej, w Radio Warszawa. Opowiadaliśmy o naszym doświadczeniu trudów niepłodności oraz o roli, jaką na naszej drodze do upragnionego rodzicielstwa odgrywa Duszpasterstwo Małżeństw Pragnących Potomstwa na warszawskiej Pradze.
Polecamy artykuł o naszym duszpasterstwie, który ukazał się w Tygodniku Idziemy (nr 9/2016). Autor: Radosław Molenda
Noszą w sobie wielkie pragnienie rodzicielstwa, na którego spełnienie wciąż czekają. I uczą się, jak przetrwać i nie stracić nadziei.
Mało kto pamięta i mówi o rodzinach małżeństw niepłodnych. A takie stanowią dziś co piątą parę. Nie brakuje głosów, że bez dzieci – to w ogóle nie rodzina. Nierozumiani, a nawet stygmatyzowani, samotni w zmaganiu ze swoimi tęsknotami i rozczarowaniami, nie mogą liczyć na pomoc od państwa, gdy np. chcą skutecznie się leczyć. A Kościół? Najczęściej ma dla nich mniej propozycji, niż – w pozornej trosce o nich – kliniki in vitro. Powoli zmienia to działające na warszawskiej Pradze Duszpasterstwo Małżeństw Pragnących Potomstwa.
Jak co miesiąc, o godz. 15 na Mszy Świętej u księży marianów w kościele Matki Bożej z Lourdes nie brakuje młodych par bez dzieci. Ksiądz Łukasz Mazurek MIC, opiekun duszpasterstwa, tłumaczy w homilii, że Pismo Święte pokazuje, jak żyć wobec przeciwności i problemów. Potem ci, którzy chcą – dziś kilkanaście par – przechodzą do bocznej kaplicy na adorację Najświętszego Sakramentu. – Czy potrafię dostrzec Opatrzność Boga w tym, co przeżywam? Czy jestem gotowy z Nim umierać i zmartwychwstawać? – podsuwa tematykę rozmyślań ks. Łukasz.
Artykuł na stronie Tygodnika Idziemy
Artykuł w warszawskim Gościu Niedzielnym (nr 11/2016).
Autorka: Agata Ślusarczyk
Szczęście w niepłodnym małżeństwie każdy musi odnaleźć sam. Ale nie samotnie. Od ośmiu lat pomaga w tym Duszpasterstwo Małżeństw Pragnących Potomstwa przy ul. Wileńskiej.
Znajomi nic nie mówili. Napastliwe pytanie widać było w ich oczach. Na spotkaniach Duszpasterstwa Małżeństw Pragnących Potomstwa, które od ośmiu lat działa przy parafii Matki Bożej z Lourdes przy ul. Wileńskiej, nikt nie docieka: „kiedy wreszcie będziecie mieć dziecko?”. Bo kto lepiej zrozumie cierpienie małżonków, jak nie ci, którzy sami od lat zadają sobie i Panu Bogu jedno pytanie: Kiedy?
Najtrudniejszy jest pierwszy krok. Nieraz potrzeba wielu tygodni, a nawet miesięcy, by odważyć się przyjść na comiesięczne spotkanie na Wileńską. Decyzja być może zrobiła się łatwiejsza, gdy nazwę Duszpasterstwo Niepłodnych Małżeństw zamieniono na Duszpasterstwo Pragnących Potomstwa. – W tłumie łatwiej ukryć problem. Dlatego wiele osób przychodzi tylko na comiesięczną Mszę św., niektóre zostają jeszcze na adorację Najświętszego Sakramentu, potem idą do domu. Małżeństw, które regularnie uczestniczą w spotkaniach duszpasterstwa jest kilkanaście, w tym kilka nowych – mówi Ewa, koordynatorka spotkań.
W salce parafialnej można napić się herbaty, porozmawiać ze sobą, wymienić się praktycznymi wskazówkami na temat badań, lekarzy i procedur adopcyjnych. Można też nie mówić nic. Po prostu być, bez ryzyka napastliwych i wścibskich pytań. – Wystarczająco jesteśmy zmęczeni naporem nieustannych oczekiwań ze strony społeczeństwa, rodziny i znajomych. Duszpasterstwo to nasz azyl, chcemy dać sobie poczucie bezpieczeństwa – wyjaśnia Ewa.
Więcej na stronie tygodnika: